سيد منير عطيه يكتب: أنا مصرى

بشوفك كل يوم أحلى
وأشوف الذل على بابك
انا مصرى بقولهالك
بموت م الخوف على ترابك
بتنفس هواكى وبتعذب
راضى بعطائك وحرمانك
ساكنه روحى وعيونى
باستشهد على ترابك
بقول بكرة يكون أحلى
بلاقى الدم من تانى
يروى أرضك الطاهره
غريبه تكون دى امى
شايل همومها على كتافى
وف لحظه يتهدر دمى
غريب يفجرنى
تتيتم ولادى تتشتت بلادى
اموت برصاصهم الغادر
وانا واقف فى ميدانى
من غير ذنب يقتلنى
مش ممكن تكونى امى
ولا اخويا دا ابنك
رضع من لبنك الصافى
ولا شرب من نيل بلادى
ولا عرف حنان الأم
شايفك كل يوم بتتجرحى
بسمع أهاتك وانينك
وافتكر لحظة ولادة عمر
اعيش فيها على ترابك
أعيش حر
يا مصر يا أمى
مش كل قلم بيكتب يحسك
ولا كل دمع ينزل عشانك
ولا كل من قال بحبك صادق
دول مش ولادك
ولا انا ابنك
معقولة اموت على أرضك
واتلف فى علمك
وفرحى يكون قاصر
ازاى اقولك بحبك
والقاتل لسه بيتحاكم
العدل فيكى تاه
الظلم ورثناه
القهر جوانا
ودلوقتى كرهانا
زمان كنتى هبه النيل
كنا عايشين قلوبنا عمرانا
دلوقتى قاسيه علينا
حرمانه من حبك
يلى بتخرب ف أوطانا
ويحلى لك دمائنا
فجر اقتل شبابنا
دى مصر وطنا
مهما تاخد فى ارواحنا
بيزيد اصرارنا
نكتب تاريخ الولاده
وتعود مصر أملنا
شايفك خسيس ولئيم
بترمى رصاص يا لعين
لو راجل واجهنى
تعالى هنا يا جبان
انا مصرى ومتأصل
جدى فرعون
وحضارتى تشهد
عمرى ما كنت جبان
اموت ف الميدان
ولا اشوفك بتجرحها
لو عارف قيمتها يوم
ما كنت تتدبحها
ربتنا على خيرها
وعشقنا ملامحها
مصر دى امى
اوعى تفتكر يوم
انك ح تجرحها