حوار مع أمى..

(تنويه: هذا هو ثالث تحديث لهذه القصيدة عبر 38 سنة، آسف يا أمى، والحمد لله)

‏- ليه‏ ‏يامـّهْ؟‏ ‏كان‏ ‏ليه‏؟
لمـّا‏ إنتى ‏ما‏ ‏نتيش‏" ‏كان‏ ‏ليه‏‏؟‏ ‏
أنا‏ ‏ذنبى ‏إيه‏ ‏؟!
أنا‏ ‏مينْ‏؟‏ ‏أنا‏ ‏فينْ‏؟ ‏ ‏أنا‏ ‏كامْ‏ ‏ يامـّهْ؟
أنا‏ ‏إيهْ‏ ‏؟
***
‏= ‏جرى ‏إيه‏ ‏يا‏ ‏ابْنى ‏يا‏ ‏حبة‏ ‏عيني؟‏ ‏طبْ‏ ‏ما‏ ‏انتَ ‏أهـُهْ‏!‏
بقى ‏دا‏ ‏اسمه‏ ‏كلامْ
ما‏ ‏هو‏ ‏كله‏ ‏تمامْ
جرى ‏إيــهْ؟ !‏
يا‏ ‏جدع‏ ‏يا‏ ‏أمير‏ ‏ياللى ‏بـتــدِّى‏
إوعَى ‏تهدِّى. ‏
تنـَّكْ‏ ‏إدِّى، ‏بكره‏ ‏تعدِّى. ‏
ياسلامْ‏ ‏ياولـدْ‏.‏
ما‏ ‏فى ‏زيَّـكْ‏ ‏حدْ‏.‏
***
‏- ‏بسّ‏ ‏ يامـّهْ ‏ ‏لو‏ ‏قلتى ‏ليهْ‏ ‏؟‏ ‏
‏ ‏كان‏ ‏ليه‏ْ ‏؟!
***
‏= ‏جرى ‏إيه‏ ‏؟‏ ‏فيه‏ ‏إيه‏ ‏؟‏ ‏
‏ "‏كان‏ ‏ليه"‏ ‏؟‏ "‏كان‏ ‏ليه"‏ ‏؟‏ ‏
دهـْدِىْ‏! ‏هيـّا‏ "‏عـَمْله‏ْ"‏؟
ولاّ‏ ‏انَا‏ ‏كان قصـدى ‏؟‏ ‏ دهـْدِىْ!!‏
***
‏- ‏دانتى يامّـه اللى عملتينى
ولا عمرك قلتى: إدّينى
أنا‏ ‏خدت‏ ‏الدنيا‏ ‏معاكــى ‏بيكى، ‏
من‏ ‏ورا‏ ‏ضهرك‏، ‏
مش‏ ‏زرْع‏ ‏شْطانى،
إنتِى أصلِى، إنتِى أمَانِى‏
مع‏ ‏إن‏ ‏ماحدِّش‏ ‏ورّانى، ‏
ولا‏ ‏حد‏ ‏عـرف‏ ‏أنا‏ ‏باعمل‏ ‏إيهْ‏، ‏
أو‏ ‏ليهْ‏ ‏أو‏ ‏فينْ‏.‏
لكنى ‏لما‏ ‏بقيت‏"‏هوه‏"، ‏قالوا‏: ‏
‏ ‏يا سلام‏!‏
دا‏ ‏شبهو ‏تمام‏، ‏
‏ ‏ما‏ إحنا‏ ‏عارفين‏ ‏كدا ‏مالأوّلْ‏، ‏
‏ ‏وبْـنـخْـزِى ‏العينْ‏.‏
***
‏= ‏دا‏ ‏صحيح‏ ‏يا‏ ‏بـْنى: ‏
أنا‏ ‏كنت‏ ‏خايفه‏ ‏عليك‏ ‏مالعين
الناس‏ ‏دولْ‏ ‏شرّ‏.‏
ما‏ ‏وراهم‏ ‏يابـْنى ‏إلا‏ ‏القــرّ‏.‏
واحدهْ واحدهْ، ‏يا‏ ‏حبـِّة‏ ‏عينِى ‏؟‏ !‏
ماتفكـَّرشِى ‏دا‏ ‏الفكر‏ ‏مرارْ، ‏
ودا‏ ‏بيرْ‏ ‏يابنى ‏وما‏ ‏لوهشِى ‏قرارْ‏.‏
***
‏ياريت‏ ‏يامـّهْ‏ ‏كان‏ ‏فكر‏ ‏وبسْ‏.‏
دى ‏حاجاتْ‏ ‏من‏ ‏جوَّهْ‏ ‏وبتـِتـْحـَسّ‏.‏
يامَا‏ ‏نـِفسِى ‏يامـّهْ‏ ‏اصرخ‏ ‏واتفـشّ‏.‏
جوايا‏"‏يامـّهْ‏ ‏ما‏ ‏بيرحمشْ‏، ‏
ولا‏ ‏ليـّا‏ ‏يامـّهْ‏ ‏فيها‏ ‏ذنب‏، ‏
ولا‏ ‏قادر‏ ‏اختار‏: ‏
ياتليـِّس‏ ‏يامـّهْ‏ ‏ولاشوفشى، ‏
يارجع‏ مالأوّل‏ ‏وأدوَّرْ‏، ‏
واحبلْ‏ ‏واولـدْ‏، ‏
نفسِى ‏مـن‏ْ ‏أوّلْ، ‏وجديدْ‏، ‏
وابدِى ‏وأعيدْ‏.‏
واتألـِّم‏ْ ‏واصرخ‏ ‏من‏ ‏تانى ‏لو‏ ‏حد‏ّ ‏سمِعْ‏.‏
واشربْ‏ ‏من‏ ‏شهد‏ ‏الحنـِّيهْ‏.‏
من‏ ‏وشّ‏ ‏سـمِـحْ
***
‏= ‏وان‏ ‏ما‏ ‏حصلشِى ‏‏!!
‏***
‏- ‏حايكونْ‏ ‏أهونْ‏ ‏من‏ ‏دَا‏ ‏اللـِّى ‏حصلْ‏، ‏
يعنى ‏عاجبـِك‏ ‏؟
***
‏= ‏والله‏ ‏يا‏ ‏ابنى ‏مانِى ‏فاهمه‏، ‏
يمكن‏ ‏عامية‏،
أنا حادْعيـلَكْ
ربِّنا ينوَّرْ قناديلكْ‏
دى ‏الدنيا‏ ‏ضلامْ‏.‏
والناس‏ ‏الشر‏. .‏
لم‏ ‏يبطلْ‏ ‏يوم‏ْ ‏فى ‏لسَانهمْ ‏قرّ، ‏
ياكلوكْ‏ ‏يا‏ ‏ابنى ‏لحمه‏ْ ‏طريـّهْ‏، ‏
ويقولوا‏ "‏يا‏ ‏روحى ‏عليه‏ ‏كان‏ ‏زين‏".‏
ليه‏ ‏يا‏ ‏ابنى ‏كده؟
بـتـعرَّض‏ ‏نفسك‏ ‏لنـْيَابْهـُمْ‏.‏
حايمصمصوا عضمك للآخرْ، ‏
ويغمِّـسوا‏ ‏بيَّا ‏ورحمة‏ ‏ابوك‏. ‏
***
‏- ‏لأ‏. . ‏يامـَّه ‏مانيش‏ ‏خايف‏ ‏منهم‏، ‏ أنا‏ ‏مستبيعْ‏.‏
الدنيا‏ ‏بخير‏، ‏وبفضل الله حابقى الأجدعْ‏.‏
أنا‏ ‏حابقى ‏أبويا‏ ‏وأمِّى ‏كمانْ،
دا فْ كل مكان وفْ كل زمانْ‏
أنا‏ ‏حابقـَى ‏كتيرْ‏.‏
أنا‏ ‏حابقى ‏الناس‏.‏‏
إزاى؟
ما‏ ‏اعرفش‏. ‏
أنا‏ ‏عارف‏ ‏إنى ‏باكونْ‏، ‏وباصيرْ‏، ‏
ربنا‏ ‏ستا‏رْ، ‏ربنا‏ ‏دا‏ ‏كبيرْ‏.‏
بكره‏ ‏تشوفى،
لأ‏ ‏دلوقتي
غـصـبـن‏ ‏عنهم‏.‏
غـصـبـن‏ ‏عنِّى. ‏
غـصـبـن‏ ‏عنـِّكْ‏.‏
***
‏= ‏غـصـبـن‏ ‏عنى ‏!؟ ! ‏
وانا‏ ‏بِدِّى ‏أشوفـكْ ‏سيد‏ ‏الكلّ‏، ‏
بس........
***
‏- ‏ما‏ ‏بسـِّـشْ‏، ‏
ولا‏ ‏سيد‏ ‏الكلّ‏ ‏ولا‏ ‏ديلهمْ
أنا‏ ‏حاخد‏ ‏حقى ‏من‏ ‏عينهمْ‏ ‏
من‏ ‏بسمة‏ ‏طفل‏، ‏
أو‏ ‏حـنـية‏ ‏خالتى ‏أم‏ ‏الخير‏ ‏بياعة‏ ‏الفجل‏، ‏
أو‏ ‏عم‏ ‏على ‏بيدمِّس فول جوّه القدرة‏، ‏
أو‏ ‏حتى ‏نهيق‏ ‏جحش‏ ‏العمده‏.‏
أو‏ ‏من‏ ‏همسة‏ْ ‏ورقـةْ ‏وردهْ، ‏
من‏ ‏أيها‏ ‏حاجة‏ ‏اسمها‏ ‏عايشهْ‏، ‏
بتقول‏ ‏أنا‏ ‏اهـهْ‏، ‏
أنا‏ ‏فيـَّا ‏حياه‏.‏
حا‏ ‏شعر‏ ‏بالنبضة‏ ‏وبالرعشة‏،
‏من‏ ‏أى ‏كلام‏، ‏
وحاعيش‏ !!!
***
‏= ‏والله‏ ‏يا‏ ‏بنى ‏محتاره‏ ‏معاك‏.‏
ما‏ ‏تعيش‏.‏
مين‏ ‏حايشـَكْ‏ ‏بسْ‏ ‏؟
***
‏- ‏ما‏ ‏حايـِشـْنـِيـشِي
ما‏ أنا‏ ‏عايشْ‏ أهُـهْ، ‏
بس‏ ‏ادعِى ‏لِى، ‏
أنا‏ ‏كنت‏ "‏خلاص‏"، ‏
بس‏ ‏بفضلك‏ ‏ربنا‏ ‏قالها‏، ‏
‏ ‏ولقيت‏ ‏لى "‏خلاص‏".‏
وعملت‏ ‏منى ‏اللى ‏أنا‏ ‏هوه‏،
وبْفـَضـْلـُه طلعت من جـُوَّه‏
‏ ‏وباغنِّى ‏مع‏ ‏نفسِى ‏بنفسِي
‏ ‏لمـَّا فكْـرى صاحب حسِّـي
قوم شفت الناس، مع رب الناس
كمـِّلت بقى فى الناس بالناس
وفهمت الفولة، وخدْ عندك:
‏.‏...........
ما‏ ‏تصدقشى ‏إن‏ ‏الواحد‏ ‏لازم‏ ‏يعرف‏ ‏أصله‏ ‏وفصلهْ‏، ‏
‏ ‏ما‏ ‏تصدقشى. ‏
ما‏ ‏تصدقشى ‏إن‏ ‏الدنيا‏ ‏راح‏ ‏منها‏ ‏الخير‏.‏
ولا‏ ‏إن‏ ‏الناس‏ ‏دول‏ ‏شرّ‏.‏
ولا‏ ‏إن‏ ‏كلامهم‏ ‏قـرّ‏.‏
ولا‏ ‏إن‏ ‏الأرض‏ ‏ملانه‏ ‏كـفارْ‏، ‏
ولا‏ ‏إن‏ ‏البير‏ ‏دا‏ ‏مالوهشى ‏قرارْ‏، ‏
..........
ما‏ ‏تقولشى "‏لو‏". . ‏وما‏ ‏تندمشِى. ‏
ما‏ ‏تقولشى "‏بكره‏" ‏ما‏ ‏ينفـعشِى. ‏
ما‏ ‏تقولشى "‏همـَّا" ‏ما‏ ‏تهربـشِى. ‏
ما‏ ‏تقولشى "‏ما‏ ‏خدِّتشْ‏" ‏إدُّونـِى. ‏
ما‏ ‏تقولشى "‏ما‏ ‏شفتشْ‏" ‏ورُّونِى. ‏
عايز‏ ‏؟‏ ‏دوَّر‏ ‏واتخانقْ‏.‏
وساعتها‏ ‏حاتلقى "‏الله أكبر":
حاتعمّرها زى ما قالّك، أكتر واكتر
وتغنى ‏الغنوة انما هيّـا
تطلع من بطن الحوت لكن ميّه الميّهْ‏. ‏
ماانت‏ ‏عارفها‏، ‏
جوَّاك‏، ‏برَّاك‏، ‏ماليا‏ ‏الدنيا‏،
ربنا والناس، ثانيا بثانية.‏