نهى مجدى تكتب: عارفة يامصر

ياريتنى يابلدى ماحبيتك مكنتش دلوقتى هبقى حزين .
مكنتش هقعد فوق سطوح بيتنا والاقى حمامك الطاير فى السما سجين.
ياريتنى يامصر ماعرفتك فى يوم ولا اتمرمغت فى ترابك سنين مهموم.
عارفة يامصر. زمان وانا بلعب فى الحاره قابلت الواد ابن الجاره اللى ساكن فوق وقالى اطلع على بيتكم دا شارع أهلى ومش مسموح لأمثالك يكونوا فيه.
يوميها زعلت والكسرة ملت قلبى وقلت ياناس دا شارعنا ودى الحته الى انا ياما إليها شكيت.
وجيت تانى يوم وأنا شايل فى قلبى كلام . خلاص راح اقول دا مكانى ودا بيتى وانت عزول .
ولكنى لمرة تانية ضعفت ويمكن خفت ويمكن قولت وانا مالى
وراح تانى يوم ابويا الغالى وقاله ياواد لو انا شفتك تانى مرة بتضايق ابنى هيبقى ياويلك وادينى سكت وقولت أجيلك بدل ماتلاقى مرة فى يوم سماك سودا ماليها غيوم ودا منى اخر إنذار.
وجيت تانى وبعده بيوم وعشت تمام كانى هزمت خوفى خلاص.
وصحيت من النوم فى ذاك اليوم اللى السما فيه مطرت رصاص وعلى سقف كل بيت قناص معرفش ليه ؟
قالولى دى ثورة ! قلت تمام يسقط يسقط اى نظام.
وبعده بعام وفات أيام لقيت الناس بقت تقتل باسم العدل ولقيت الأخ بقى يسجن أخوه الندل والأب ياعينى عليه غلبان تايه حيران بين بناس بدقون وناس بعيون كما الصقر اللى عاوز ينهش الإنسان وأنا فين من دا كله !!! وأنا مالى بدا كله !!!!
أنا موظف تعبان شقيان طول اليوم مكفى على ورقة بعشرة جنيه وآخر الشهر بمضى على ورقة بمية جنيه وشوية ورق خصومات على يمكن علاوات وكتيير سلفيات.
لا ليه فى دا ولا دكهه ولا بفرق بين الخضرة ولا الفاكهة
دا انا يادوب بجيب آخر الشهر بالعافية وبمشى برجلى دى الحافية ولا حتى معايا فلوس اجيب قبقاب.
ياناس ارحموا عقولنا وبلاش تتلاعبوا بقلوبنا والله اغلب منا مفيش بنمشى بلقمة وببقشيش واخر اليوم بنجرى نروح على بيوتنا يادوب نغفل الساعتين ونلقى اليوم بدء تانى بسرعة علشان نجيب اللقمة لعيالنا .
انتوا فاكرين اننا فاهمينكم او حاسينكم او حتى نعرفكم دا احنا يادوب عارفين بعض بالعافية فياريت تساعدونا ومن همنا تشيلونا من ضياعنا تنشلونا .

ياريتنى ياوطن ماحبيتك ولا عشقتك ولا هويتك