محمد زكريا حبيشى يكتب: خطوط حمرا

حياتى كُلها قَبْلك
خُطوط حمرا بعيش فيها
وعاش قلبى فى نار حمرا
ودايماً كان يداريها
مشاعرى ليه أنين ضحكة
ما حستشى بيْوم بيها
أحاسيسى مِخصْمانى
ودايماً كُنت أجافيها
وتَنهيدة ملزْمانى
ودَمعة فيّا مزروعة
وقلبى جوه أحزانى
عيونه بايتة موجوعة
مشافشى فى الحياة مَرة
غير الضحكة اللى مخدوعة
وفيه عايشة غُيوم سُودة
وصرخة خرسة مسموعة
ولكن لمْا فات طِيفك
لقيت نَفْسى بترجع لى
وروحى شُفتها تانى
بتتمايل وتسمع لى
وضِحكة شُفتها طايرة
تقول لى بسرعة وَسّع لى
أكون جنبك ونَسّ ليلك
وأفعالك تكون فِعْلى
لقيتك وردة وفى قلبى
لقيتك فرحة لمسانى
وزاد النبض ميت نبضة
ودُنيا الفرح وخْدانى
وحُبك جَانى بالقوة
ماكنشى شئ بإمكانى
أراجع قلبى لو ثانية
وأطفى بإيدى بركانى
ومليون همسة فارقتنى
وغارت من حنان صوتك
وناس بلقاها تحسدنى
على السحر اللى فى سْكوتك
وخايف للحنين مرة
يفوتنى فى ثانية ويفوتك
وأبات محتار سنين لما
أكون فيها سبب موتك

***************
**********