هشام فتحى يكتب: ليلة فرح

فكرت انا اكتب فرحتى
ما عرفتش اكتب كلمتين
والحرف لما بينسحب
بالفرح بيتوه فى الايدين
فكرت انا ارسم فرحتي
ما عرفتش ارسم فرحتين
والريشه دايبه م الفرح
فنان بيتعلم وانا
غرقان لشوشتى حبتين
اصل الفرح ما عرفش بيتنا
من زمان
ولا حد قاله البيت ده فين
اصل الفرح تارك قلوبنا
من سنين
دلوقت داخل مستحي
هوّ اللى عايش بالجراح
مكتوب عليه الفرْح
جنب الجرح
مرسوم ع الجبين
فكرت انا احضن فرحتي
ما عرفش ليه جالى انتحاب
ما عرفتش افصل
بين حقيقة فرحتي
وما بين فرحنا فى السراب
وكأن قال الفرح لابس شملته
على قلبنا كتب الكتاب
وما عدش يهرب مننا
طاير وساكن عندنا
ولا عدش دمعة تهمنا
ولا همنا كشف الحساب
فكرت انا ازرع فرحتي
واسقيها عمرى بتربتي
وتعيش على ضل الجريد
قلبى اللى شايل غربتي
هوّ الجريد
نزرع فرح
نملى الجناين والزهور
سعد ومرح
تسرح على روح الشهيد
والفرحه جايه من بعيد
دانا من زمان
ورميت بذورها فى الميدان
طرحت زهورها فى الحضر
وعبيرها داير فى الصعيد
خلينى انا كتب فرحتي
وارسمها تانى بكلمتي
واحضنها مره ف غربتي
وازرعها تانى من جديد