د. صبرى إسماعيل يكتب: مصر زعلانة

بين المزارع شُفتها ماشية----------متشددة وعيونها دبلانة
التوب مترّب والسواد غالب---والدمعة نازلة تِجرى زعلانة
قلت لها مالك با امّنا قولى----ولاّ انتى منّى برضه غضبانة
دااحنا فداكى لونموت نحيى---والصرخة تِبقى فى العِدا دانة
ردّت عليّا بنِفس مكسورة---------عايزه تِنهنِه بس وجعانة
جاىّ من وليدى لمّا ينسانى---وحروفه ترعب قلب مُرجانة
لفّ السواقى نلتقيه كِدبة-----والأرض تعطش تبقى حيرانة
الورث خايب والصويت حامى-----والكلّ بالع قِصّة ولبانة
طب ليه أغيّر طرحتى وشالى------ويلبسّونى عيرة خيبانة
واللى بكلامهم زودوا حِملى ----–ويجرّحونى بعِلّة خسرانة
القلب آسى والضنا اتبدّل-----------القلب برّة والجفا معانا
زعلتوا نيلكم والهرم هاسس-----والكُره أصبح سِلعة ولهانة
طب ليه نسيتوا نصرنا بسينا------وعبور قنالنا اللى علاّنا
كانت إيديكم كلكم واحدة---------ترمى عليهم لو عدو جانا
الكرسى أصبح نار بتحرقكم----وصراح هيمحى كلّ ذِكرانا
واللى بيهدم فى التاريخ كلّه-----ورموز بلدكم اللى صانعانا
بصّوا عليهم مين فلح فيهم--------اللّى شعارهم قتل وخيانة
بيقسموها كل يوم حِتّة-----------واليُتم أصبح عندهم خانة
الفقر واكل ستر أعراضهم-------وبتفجيراتهم اللى داوشانا
ضمّوا الأيادى لاجل تعلو بى--------والحب يبقى سرّ لقيانا
والسد يبعت خيره لقلوبنا-----والضِحكة ترجع تحيى موتانا
يارب تِحمى مصرنا بحالها---دااحنا ف كتابك وانت مولانا