مايسة مسعود تكتب: بحبك قوليلى أعمل إيه

وانتى ظلمانى كان نفسى أعيش إنسان مش منسى فى الزحمة.. بحبك قوليلى أعمل إيه وانتى ظلمانى ومن حقى حرمانى.. غلطى ده شىء مفروض ما نتى اللى ظلمانى وحقى أعيش إنسان ولا أنتى شايفة حاجة تانى.. خدتى منى كل حاجة حتى أحلامى جيبانى ليه لما انتى كرهانى.. حقى ضيعتيه وكرامتى دوستى عليها وقلبى موتيه فاضلى إيه تانى. قوليلى بحبك ليه مش فاضللى حاجة تانى.. مبقاش فيكى حاجة تسر ليه على طول سقيانى المر ده أنا شايل اسمك رغم الذل..

وأنا وياكى ببقى جبان ضعيف متهان ومفيش أحلام حتى مبادئى نسيتها كمان ونسيت أن انا أنسان.. شوفتى اللى بيحصللى وبردو فداكى يا بلدى .. هسيبك وأمشى للى خلقنى هو هيرحمنى هو العالم أنى جيت ومشيت مظلوم..

هبدأ فى حياة مفيهاش ظالم ولا مظلوم مفيهاش تايه ولا محروم وأبقى أفتكرينى.. ما أنا دمى فى إيدك وحياتى فداكى وعيشتى معاكى مليانة مهانة افتكرى إنى ضحيت عشانك بكل حاجة ومخدتش منك حاجة.