راضى على حسين يكتب: كان يا ما كان

كان يا ما كان
حاسس إنى بقيت إنسان
ماشى رافع راسى لفوق
مش هقبل تانى فى يوم أتهان
مش رايح أبقى ذليل وخنوع
مش هقبل تانى أعيش موجوع
هاخد بلادى فى حضنى وباطى
مش راح أطاطى
ع الإيد وأبوس
مش رايح أسقف
وأنا مفروس
مش ممكن تانى أبقى جبان
كان يا ما كان
حلمى كان جواى مخنوق
ونبض شجاعتى ملهش عروق
وشمس الضحكة مالاقيه شروق
وبكرا كان مش عايز يبان
كانت معاى مش فارقه حياتى
مهما أنده أبكى آهاتى
صوتى عمره ماكان مسموع
صبح وليل ع الخد دموع
مطفى لحلمى كل شموع
مكنتش لاقى صدر حنان
كان يا ما كان
رايح أنسى جميع أحزانى
أغانى بلادى رجعت تانى
والفرحة هتعزف ليها ألحانى
وهلاقى كرامة وكل حقوق
وموج البحرأكيد هيروق
عمرى ماهكتم تانى كلامى
وهركب كل خيول أحلامى
وهطلق ليها كل عنان
وهخلى الأمل معاى ممدود
وحبل عزيمة كمان مشدود
ونور طموحاتى أكيد هيعود
وزمانى هيبقى أحلى زمان
لأنى بقيت فى بلادى إنسان
كان يا ما كان
مش هقبل تانى فى يوم أتهان