أسماء عبد الإله تكتب: إلى الأخ حنا ميلاد عبد الصبور

أخويا.... وحبيبى
عليك لم أجور سامحنى يا عبده
يا عبد الصبور
أنا وأنت نمشى فى نفس الربوع
نشبع.... نجوع
ضحك... ودموع
مفيش فى الطريق ده كلمة رجوع
يا حنا..... يا خويا
مهما تفرق ما بينا الذنوب بنرجع نتوب
ونتلاقى برضوا فى نفس الدروب
تشب المعارك جوه السفينه
أنا وأنت بس
بنارها أكتوينا
دموعنا شربنا
ومنها ارتوينا
وكل اللى ع البر شاور علينا
يا عبد الصبور
وقفينا كتير فى نفس الطابور
يا حنا..... يا خويا
ما لوش أى معنى عليك أن أجور
دمغنا وجعنا
يا عبد الصبور
كل المشاكل تعدى تغور
ويمشى شويه
شويه الطابور
أكيد أنت قادر تفرق ياحنا
ما بين الأمور
وفاكر وقفنا فى يوم العبور
وقفنا كتير فى نفس الطابور
ضميرنا اللى فاضل ما بينا
يقو... لازم أصارحــك
ياعبد الصبور
أنا كلمه... لكن وسط الحروف
عايش....ولكن جـــويا خـــوف
يا حنا ..... ضميرنا
اللى فاضل مابيننا يحكم يقول:
مفيش فى الــــوطن كلمة وحـــروف
وإزاى تحب ولسه جوه القلب خوف
دوب فى الحروف
جــــوه الجذور مش فى الطـــــــروف
قلوب كتيره عاشقه ما بتعرفش خوف