عبد اللطيف فايز على يكتب: خايف عليك يا وطن

خابط دماغى فى الحيطااان
وفـ همى غرقان للودان
ساكن فى بيت من غير بيبان
وعايش وراضي..
.ولما يقرصنى التعب..
أقول معلش كله يهو..
لأجل عيونك يا وطن
وكل الصعاب ما تهمنيش
وما يهمنيش..

أسكن فى حوش مدفن قديم
ولا فى عشة ولا فى قصر فخيم
أنا كل اللى يهمنى إنك تعيش
ومهما عشانك ضحيت هاجى اية يعني
جمب اللى ضحى بحياته عشان تعيش
وعمر فقرك ما زعلنى
وعمر مرضك ما وجعنى
ويا ما كنت أزعق عليك
صحيح ما كنتش بترد زعاقى
بس كنت عارف إنك سامعنى
وكنت لما أتنطط حواليك
كنت صرخ بصوتك العالى
وتقولى
بطل يا واد شقاوة
وكنت كل ما تزعلنى
تزيد جوا قلبى غلاوة
طيب أعمل اية؟
ما أنا اصلى عاشقك
مغرم بحبك يا وطن
وشطك مطرح مبروح مرسايا
ما أنا زى البابا شنودة ما قلك
انا مش ساكن جواك
دا أنت اللى ساكن جوايا
علشان كدا ..
قبل كدا ما خفتش عليك
حتى عوازلك
لما كانوا يقولوا
بكر يكبر ويصيبه العجز
بتكيدهم وتزيد حلاوة
بس بصراحة يا وطن..
أنا دلوقت خايف عليك
من التخلف
والجهل
ومن الغباوة